به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، مراسم تشییع پیکر این هنرمند فقید از مقابل تالار وحدت به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا برگزار شد.

داود گنجه ای: محمد اسماعیلی فقط مقابل پروردگار زانو زد

در ابتدای این مراسم داود گنجه ای (هنرمند پیشکسوت) در سخنانی گفت: برای من چیزی که در این ۸۲ سال مهم بوده، پهلوانی، مرام زورخانه ای و هنرمند واقعی بودن است؛ هنرمندی که با تقوا باشد و برعکس ادعای خیلی ها به جایی وصل نباشد. در عصری زندگی می کنیم که عصر بی وفایی ها و تهمت ها است؛ دو آدم ویژه را دیدم که اولی را اسم نمی برم و می ترسم ایراد بگیرد، اما دومی استاد اسماعیلی بود که امروز با جسم او وداع می کنیم. من دوست عرفانی او به حساب می آیم و هیچ گاه ندیدم احترام بزرگتر را نگه ندارد و تنها مقابل پروردگار زانو زد.

گنجه ای ادامه داد: او مردی بزرگ و باتقوا بود. او فرزندانی تربیت کرد که نوازنده گانی بسیار شایسته هستند که در اخلاق، تقوا، منش، سادگی و سبک زندگی نمونه ندارند. او پایش را هر جا که می گذاشت می گفت: «علی مولا» که امیدوارم علی مولا یاورش باشد. من دو مجلس وداع دیدم؛ حسن ناهید و محمد اسماعیلی مظلوم! تنبک نواز ها خدا به شما نعمتی داده که به کسی نداده است. تنبک تنها سازی است که با ۱۰ انگشت و ناخن آن را می زنی و نوازندگان آن روز به روز از چیز های دنیوی آزاد و پالایش می شوند.

محمد دلنوازی: اسماعیلی معلم اخلاق بود

در ادامه این مراسم محمد دلنوازی (نوازنده پیشکسوت) پشت تریبون قرار گرفت و در سخنانی گفت: امروز صحبت کردن از محمد اسماعیلی واقعا برای من مشکل است. باور نمی کنم در طول ۵۱ سال با ایشان همکار بودم و افتخار این را داشتم که کنارشان ساز بزنم و درس بگیرم. ایشان واقعا معلم اخلاق بود. یک بار صدای او را بلند نشنیدم؛ یک بار ندیدم با کسی درشت صحبت کند. همیشه آرام، مهربان و در کلامش درس انسانیت بود.

دلنوازی ادامه داد: او همیشه به خوبی از استادش حسین تهرانی یاد می کرد. این افتخار را داشتم که اوایل کارم در گروه آقای فرامرز پایور ساز بزنم. اوایل که به گروه رفتم، می دیدم که اواخر سال های عمر استاد تهرانی بود که به روی صحنه که می آمد، استاد اسماعیلی تا دقیقه آخر ایشان را همراهی می کرد ایشان همیشه از احترام به بزرگتر حرف می زدند. آنقدر این مرد بزرگوار بود که اگر بخواهم راجع به او حرف بزنم تا سه روز می توانم صحبت کنم.

این هنرمند پیشکسوت موسیقی طی دو ماه گذشته به علت کسالت در بیمارستان بستری بود که روز گذشته ۲۲ مرداد دار فانی را وداع گفت.

محمد اسماعیلی چهار شهریور سال ۱۳۱۳ در تهران متولد شد. او در سال ۱۳۳۰ توسط دایی های خویش مرتضی و مصطفی گرگین زاده به حسین تهرانی معرفی شد.

او در سال ۱۳۳۷ در گروه های موسیقی وزارت فرهنگ و هنر مشغول به کار شد. از سال ۱۳۴۳ در هنرستان موسیقی ملی مشغول تدریس شد و در سال ۱۳۴۵ سرپرستی گروه تنبک وزارت فرهنگ و هنر آن زمان را عهده دار شد. در سال ۱۳۴۳ به سمت هنرآموز تنبک در هنرستان موسیقی ملی به جانشینی استاد خود آموزش تنبک را عهده دار شد.

در دهه ۱۳۶۰ به سرپرستی فرامرز پایور (سنتور) و همراهی جلیل شهناز (تار)، علی اصغر بهاری (کمانچه) و محمد موسوی (نی)، گروه اساتید را تشکیل دادند و کنسرت هایی با محمدرضا شجریان و شهرام ناظری اجرا کردند.

او به دلیل خدمات و سابقه و کار های فراوانی که در زمینه تمبک و تمبک نوازی انجام داد مدرک درجه یک هنری را از وزارت ارشاد دریافت کرد.