آریو راقب کیانی کارگردان نمایش «داری اونجا چی کار می کنی؟» که این روزها در تماشاخانه انتظامی روی صحنه است در گفتگو با خبرنگار مهر درباره این نمایش گفت: نمایش «داری اونجا چی کار می کنی؟» شامل شش اپیزود است و از مجموعه نمایشنامه های کوتاه کتاب «تمام نخ» اثر شل سیلور استاین گرفته شده که با ترجمه بهرنگ رجبی در نشر چشمه به چاپ رسیده است. شاید ابتدا به ساکن، هر مخاطبی با خواندن این نمایشنامه های کوتاه، تم «تنهایی» و «بی عشقی» آدم های آن را درک کند اما با دراماتورژی که صورت گرفته، مفاهیم دیگری به شخصیت های داستانی و خط سیر روایت اضافه شده است که مهمترین آنها زن محور شدن اپیزودها است. چگونگی فاصله افتادن بین آدم ها همیشه موضوعی درخور پرداخت بوده است و این نمایشنامه نیز در اپیزودهای کوتاه خود، به خوبی توانسته از پس این موضوع بربیاید.

وی درباره دغدغه تولید این اثر گفت: شاید بتوان اپیزودهای این نمایش را با داستان «دنبال قطعه گمشده» سیلور استاین مقایسه کرد که در آن گشتن و جستجو در بین آدم ها برای یافتن همراه و همیار یک دغدغه است. علاوه بر این فضای کمدی سیاهی که حاکم بر نمایشنامه ها است هم مزید بر علت شد که تلاش کنم خشونت نهفته در آن ها را کشف کنم و صرفاً به فانتزی سازی فضاهای نمایشنامه رو نیاوریم از این رو نگاه به نمایشنامه ها به سمت بهره بردن از دغدغه های زنانه رفته است. البته این اتفاق به صورت مستقیم گویی نیست و در واقع ما تلاش کردیم تا به شخصیتی ضد اجتماعی نگاه تازه ای بیندازیم.

این کارگردان تئاتر درباره مخاطبان هدفی که در این اجرا مورد توجه بوده اند، بیان کرد: به غیر از اپیزود اول که شاید حاوی صحنه های مناسب برای کودکان نباشد، فکر می کنم طنز سیاه نمایش هر مخاطبی را به فکر فرو می برد. ممکن است، تماشاگران به لحظاتی از نمایش بخندند و یا حتی با زن های هر اپیزود به نوعی همذات پنداری کنند، ولی موضوعیت کل نمایش که به تابوها می پردازد قابل تامل است.

راقب کیانی با اشاره به بازخوردهای مخاطبان نسبت به نمایش بیان کرد: فکر کنم خلق ۴ کاراکتر زن متفاوت و متمایز که نقشی مختلف در زندگی یک مرد دارند و کنش و واکنشی که بین آنها رقم می خورد، می تواند برای هر مخاطبی سمپاتی ایجاد کند.

این نویسنده و کارگردان تئاتر یاداور شد: معتقدم هنر را در هیچ شرایطی نمی توان تعطیل کرد. اجرای تئاتر در زمانه حاضر، موقعی ارزشمند و درخور ستایش است که شعاری نباشد و روی مسائل روز موج سواری نکند. تئاتر باید مساله داشته باشد اما نباید آن را روی بیلبورد ببریم و از آن طریق اقدام به جذب مخاطب کنیم.

وی با اشاره به علاقه این روزهای هنرمندان تئاتر به اجرای نمایش هایی درباره زنان گفت: باید دید پرداختن به مساله زنان در آثار نمایشی برای خودنمایی است یا فکری پشت آن بوده؟ مساله نمایش «داری اونجا چی کار می کنی؟» هم زنانه است و به نوعی تابوشکن اما سعی کردم به گل درشت گویی روی نیاورم تا نمایش بتواند به درستی حرف خودش را بزند نه اینکه ما بخواهیم به مخاطب حرف مستقیم و رویی را القا کنیم.

راقب کیانی درباره اجرا در تماشاخانه انتظامی خانه هنرمندان بیان کرد: نوبت اجرایی که از خانه هنرمندان داشتم مربوط به آبان ماه سال گذشته بود. طبیعتاً با توجه به وقایع آن زمان، دل و دماغی برای اجرای نمایش وجود نداشت و خود مجموعه نیز روند اجراهایش را متوقف کرده بود. پس از کلنجار رفتن با خود و خواندن کتاب «تمام نخ»، احساس کردم می توان حرف جدیدی را روی صحنه سالن انتظامی بیان کرد که پیش از این شنیده نشده است. علاوه بر این در گذشته به عنوان خبرنگار به فعالیت می پرداختم و بارها با عوامل نمایش های مختلف در این خانه هنرمندان گفتگو داشته ام، بنابراین هر لحظه از حضور در این مجموعه برایم خاطره انگیز است.

وی در پایان صحبت هایش یادآور شد: شاید نمایش های اپیزودیک به دلیل تغییر ریتم در مخاطب تردید ایجاد کند ولی در نمایش «داری اونجا چی کار می کنی؟» تمامی اپیزودها مانند نخ تسبیح به یکدیگر متصل هستند و شخصیت ها و موقعیت ها مرتب تکرار می شوند. در هر حال امیدوارم این نمایش به دل مخاطبان بنشیند.

این اثر نمایشی با بازی بهادر باستان حق، نسترن ابراهیم زاده، الناز شاهوردی، رابعه نیک طلب تا ۲۰ مرداد ماه در تماشاخانه انتظامی روی صحنه است.