خبرگزاری مهر – گروه هنر – علیرضا سعیدی: طی این سال ها هر زمان صحبت از خانه موسیقی به میان می آید، یکی از مهم ترین مولفه های رسانه ای که در کنار دیگر نکات مرتبط با این نهاد صنفی مورد توجه قرار می گیرد، نگاه عده ای از منتقدان به فعالیت های این مجموعه است که همواره و در هر قالبی از نوک تیز انتقاد بی نصیب نمانده است. شرایطی که معلوم نیست قرار است در چه زمان و مقطعی به ساحل آرامش برسد و شرایط را به سمت و سویی هدایت کند که چنین چالش هایی به نقطه پایان برسد و همه بتوانند در یک چارچوب منطقی مخالف و موافق در جهت تحقق اهداف صنفی گام بردارند. فرآیندی که متاسفانه طی سال های اخیر در حوزه های سینما، تئاتر و هنرهای تجسمی نیز به تناسب موضوعات مختلف وجود داشته و در مقاطعی حاشیه های متعددی را پیش روی مخاطبان و فعالان عرصه فرهنگ و هنر قرار داده است.
از سوی دیگر موارد و مسائل مختلفی هم در حوزه فعالیت های خانه موسیقی وجود داشت و دارد که رسیدگی و حل مشکلات مربوط به آن ها می تواند دستاورد مثبت و خوبی برای مهم ترین مجموعه صنفی حوزه موسیقی در کشورمان باشد. موضوعاتی چون داستان دنباله دار معافیت مالی هنرمندان، نحوه برگزاری انتخابات خانه موسیقی و چالش های مدیریتی که تمرکز روی هر کدام می تواند خود به تنهایی مدیر یک نهاد صنفی را با انبوهی از بایدها و نبایدهایی مواجه سازد که اگر همان مدیر بتواند از پس کسب نتیجه مثبت و موثر برای هر کدام برآید قطعاً اتفاقات خوبی در انتظار او و مجموعه ای چون خانه موسیقی است.
حمیدرضا نوربخش خواننده و مدرس آواز که طی سال های اخیر سکان دار هدایت خانه موسیقی ایران در قالب مدیرعامل بوده، در بخش اول گفتگوی مشروح خود با خبرگزاری مهر ضمن ارائه گزارش عملکرد مجموعه تحت مدیریت خود به موضوعاتی چون موضوع تحریم کنسرت ها و مواضع خانه موسیقی در این زمینه به انضمام دیگر مواردی چون نوع مواجهه نهاد صنفی با اتفاقات اخیر و دفتر موسیقی وزارت فرهنگ اشاره و به بیان نقطه نظرات خود در این زمینه پرداخت.
وی در بخش دوم ضمن اشاره به چالش های مدیریت این دوره از خانه موسیقی و از اقدامات خود و همکارانش در حوزه های مربوط به معافیت مالیاتی و دیگر حاشیه ها مرتبط با این نهاد سخن گفت که در ادامه مشروح آن را می خوانید:
* آقای نوربخش در این بخش از مصاحبه مایلم بار دیگر به قصه طولانی منتقدان خانه موسیقی و مواجهه آن ها با عملکرد جنابعالی و این مجموعه اشاره کنم، شرایطی که گویا همچنان در مجادله های رسانه ای وجود دارد و دوستان حتی با وجود برگزاری جلسات هفتگی شما با اهالی موسیقی معتقدند فضا آن گونه که باید دوطرفه نیست و ماجرا به سمت و سویی کشیده شده که در تنظیم اخبار این نشست ها نیز انتخاب و یک جانبه نگری وجود دارد. بالاخره قصه منتقدان خانه موسیقی قرار است تا چه زمانی ادامه پیدا کند؟ چرا هیچ اتفاق منجر به تعاملی میان شما و منتقدان خانه موسیقی آن هم در این شرایط حساس شاهد نیستیم؟
بنده به عنوان مدیرعامل خانه موسیقی بر این باورم که ما همیشه به نقدها جواب دادیم و به دوستان منتقد بارها گفتیم بیایید اینجا نقد کنید و پاسخش را هم دریافت کنید. ولی گویا عده ای کارشان و شغلشان نقد کردن است. گویی هویت آن ها در قالب «منتقد» تعریف شده است. من این نوع رویکرد را چندان نمی شناسم. ضمن اینکه مگر ما در جلساتمان گفتیم خبرنگار و منتقد نیاید؟ وقتی اعلام می کنیم: «ورود به این جلسات آزاد است» یعنی ما میزبان خبرنگاران و منتقدان هم هستیم.
البته که باید این توضیح را هم بدهم جلساتی که تاکنون برگزار کردیم، صرفاً جلسه با منتقدان نیست. ما این جلسه ها را برگزار می کنیم که همه بیایند و حرف بزنند. جالب اینکه طی همین جلساتی که دوشنبه ها در خانه موسیقی برگزار می شود، کسانی هستند که نقدهای خارج از خانه موسیقی دارند. اما می آیند و در اینجا حرف هایشان را می زنند و ما هم تا جایی امکانش را داشته باشیم این نقدها را منتقل می کنیم. اصلاً این افراد می آیند که ما نکات را منتقل کنیم. من هم یادم نمی آید به دوستان برگزار کننده جلسات توصیه کنم که فلانی بیاید و فلانی نیاید.
* در بحث انتخابات اخیر خانه موسیقی نقدی مطرح شد که چرا این دوره از انتخابات بسته به شرایط فعلی که در آن قرار داریم، به صورت آنلاین برگزار نمی شود تا بتواند دربرگیرنده طیف بیشتری از اعضای رای دهنده باشد؟ آیا واقعاً برگزاری انتخابات آنلاین به لحاظ سخت افزاری دارای مشکلات و معایبی است یا اراده دیگری مانع از برگزاری این شیوه در انتخابات اخیر خانه موسیقی شد؟
اگر شما بروید و کمی جستجو کنید، می بینید بسیاری از انتخاباتی که به صورت آنلاین برگزار شده، با چالش و حرف و حدیث رو به رو بوده اند. بنده همچنان نیز معتقدم در خانه موسیقی زیرساخت برای برگزاری انتخابات آنلاین وجود ندارد که بتوانیم براساس آن سنجش مناسبی برای بخش هویت سنجی رای دهندگان داشته باشیم. اینها به همراه یک اینترنت درست و حسابی، زیرساخت می خواهد. ضمن اینکه حتی اگر هم انتخابات آنلاین وجود داشت، ما به دلیل همین فقدان زیرساخت نمی توانیم به اعضا بگوییم بیایید و در یک بازه یک هفته ای رای بدهید.
انتخابات زمان و ساعت مشخصی دارد و اساساً هم تعدادی زیادی از اعضای خانه موسیقی در شهرستان ها و مناطقی حضور دارند که دسترسی به اینترنت برای آن ها بسیار دشوار است و دربرگیرنده سختی هایی است که ممکن است موجب اعتراضات زیادتری شود. مثلاً اینکه بگویند: «ما در آن زمانی که گفتید نمی توانستیم به اینترنت دسترسی داشته باشیم و مسائلی از این دست». این نکات را هم باید جواب داد. لذا وقتی این زیرساخت اصلاً مهیا نیست، پس فعلاً نمی توانیم انتخابات آنلاین برگزار کنیم.
* نکته دیگری که درباره برگزاری انتخابات اخیر خانه موسیقی به آن اشاره شده بود، زمان برگزاری انتخابات بود که گفته شد، چرا در بازه زمانی که اوج پیک کرونا بود، فرآیند انتخابات خانه موسیقی با حضور کم تعداد و حداقلی اعضا برگزار شد؟ موضوعی که از نگاه برخی منتقدان موجب ظهور و بروز حرف و حدیث هایی هم شد.
جالب اینجاست که ما در بازه زمانی که به جهت همین موضوع کرونا انتخابات را عقب انداختیم، بازهم به ما انتقاد می شد که چرا انتخابات را برگزار نمی کنید؟ به ما می گفتند که ما خودمان، خودمان را تمدید می کنیم و می خواهیم با این تاخیرها همچنان در خانه موسیقی ماندنی باشیم. در حالی که مساله عقب ماندگی انتخابات دربرگیرنده مشکلاتی از جمله مسائل مالیاتی، بانکی و حقوقی بود که واقعاً موجب آسیب وارد به کارهای اداری خانه می شد. حتی در مقطعی بانک ها دیگر تاریخ ها را نمی پذیرفتند. «روزنامه رسمی» هم تاریخی داشت که اگر از تاریخ می گذشت، دیگر امضا را قبول نمی کردند. پس این موارد به همراه بسیاری از موارد دیگر ما را مجبور ساخت که حتماً انتخابات را برگزار کنیم و به محض اینکه ماجرای کرونا کمی فروکش کرد، انتخابات را در فضای باز تالار وحدت برگزار کردیم.
* یکی از نکات مهمی که طی ماه های گذشته می تواند از درجه اهمیت بالایی برخوردار باشد، بحث تمام نشدنی معافیت مالیاتی آموزشگاه های موسیقی بود که همچنان در وضعیت روشنی قرار ندارد. آیا خانه موسیقی قرار نیست در این زمینه اقدامات حمایتی را انجام دهد؟
البته آموزشگاه های موسیقی در حال حاضر مجموعه صنفی دارند که بنده نیز به عنوان مدیر یک مجموعه آموزشی عضو آن هستم. در این چارچوب دوستان مسائل مرتبط به آموزشگاه های موسیقی را از طریق دفتر آموزش های معاونت هنری وزارت فرهنگ انجام می دهند. من هم در خانه موسیقی پیرامون موضوع مالیاتی پیگیر کارهایشان هستم. حتی در این زمینه سه صنف «خانه موسیقی»، «خانه تئاتر» و «خانه سینما» در این مدت بیشترین تعامل و پیگیری را با وزارت اقتصاد و سازمان امور مالیاتی کشور بابت موضوع معافیت مالیاتی برگزار کردند که بتوانیم در این زمینه شاهد اتفاقات موثری باشیم.
وقتی از صبح کارم را در خانه موسیقی شروع می کنم با انبوهی از نامه هایی مواجه می شوم که معرف شرایط بسیار سختی است که اکنون در زندگی معیشتی هنرمندان پدید آمده است. اینها روح و روان من را آزار می دهد چندی قبل هم که مجلس آمد و برای معافیت های مالیاتی سقف تعیین کرد، ما همان زمان در کمیسیون فرهنگی مجلس و هم در دیگر کمیسیون ها حضور پیدا کردیم و به نمایندگان و وزارت فرهنگ در چارچوب پیگیری هایی که در دولت قبل صورت گرفته بود، گفتیم این سقف اشتباه است. شما برای چند هنرمند سلبریتی نباید چندین هزار فعال فرهنگی هنری را با مالیات مجازات کنید. اما متاسفانه دوباره این اتفاق افتاد و ما همچنان معترض هستیم و معتقدیم که تعیین سقف برای موضوع معافیت مالیاتی ظلم محض است.
متاسفانه در پیگیری هایی که پیرامون موضوع آموزشگاه ها انجام گرفته، مشخص شده آموزشگاه ها در مواجهه با موضوع مالیات ها با «تعدد برخورد» روبه رو هستند. یعنی در برخی مناطق این موضوع تعریف شده و کارها درست انجام می پذیرد و در برخی موارد هم اصلاً ساز و کاری وجود ندارد. اخیراً هم در جریان برگزاری جلسه ای بین مدیران آموزشگاه های موسیقی، مسئولان سازمان مالیاتی و دفتر آموزش های معاونت های هنری بودم که امیدوارم پیگیری دوستان و ما در خانه موسیقی بتواند به سرانجامی برسد.
* خانه موسیقی چه اولویت ها و برنامه هایی را برای اجرای در سال ۱۴۰۲ در نظر گرفته که می تواند عملیاتی شود؟
اگر بخواهم واقعیت را بگویم، ما آن قدر درگیر کارهای روزمره، ماجرای کرونا و اتفاقات چند ماه اخیر بودیم که متاسفانه نتوانستیم به برنامه ریزی ها و فعالیت های بیشتر به آن معنا فکر کنیم؛ کما اینکه جشن خانه موسیقی هم برگزار نشد و ما در این زمینه نیز نتوانستیم بر اساس برنامه ریزی های قبلی فعالیت هایی را به صورت جدی انجام دهیم.
آنچه اکنون ما به صورت جدی روی آن متمرکز هستیم، بحث نظارت فنی بر آموزشگاه ها و «کارت صلاحیت تدریس» است که تقریباً هر روز در محل خانه موسیقی آزمون مختلف مرتبط با این موضوع در حال برگزاری است. ما معتقدیم بخش آموزش موسیقی در کشور به یک نظارت جدی نیازمند است که باید با سرعت انجام شود. ما در این چارچوب شورای آزمون خانه موسیقی را گسترش دادیم و حتی در روزهای تعطیل هم کار می کنیم که بتوانیم موضوع آموزش موسیقی به سرانجام درستی برسیم.
بحث دیگری که ما در خانه موسیقی انجام می دهیم، برگزاری مسترکلاس هایی در ارتباط با همین آزمون هاست. در این چارچوب ما وقتی آزمون ها را در خانه موسیقی برگزار می کنیم، نگاه سلبی و حذفی نداریم. به عبارتی وقتی احساس می کنیم افرادی در بخش هایی ضعف دارند و می توانند بعد از گذشته سه یا شش ماه دوباره در آزمون ها شرکت کنند، بنابراین مسترکلاس هایی را برگزار می کنیم که این نقیصه ها برطرف و سطح آموزشی افراد ارتقا پیدا کند. به هر حال بنده امیدوارم با بهتر شدن فضا، شرایط به گونه ای باشد که بتوانیم فعالیت های بیشتری را در خانه موسیقی انجام دهیم، در این مقطع کنونی فعلاً درگیر حوزه های صنفی هستیم و لاغیر.
* در مقطع حساس فعلی بزرگترین چالشی که به عنوان مدیر یک صنف مهم هنری با آن مواجه بودید، چه بود؟
متاسفانه شرایط کلی کشور و فضای جامعه نشاط آفرین نیست. بنابراین بنده و مجموعه خانه موسیقی نیز تابعی از این شرایط هستیم. پس وقتی می گویم ما در روزمرگی سیر می کنیم دقیقاً نشأت گرفته از شرایطی است که به آن اشاره داشتم. این شرایط زمانی برای من دردناک تر و غم انگیزتر می شود که وقتی از صبح کارم را در خانه موسیقی شروع می کنم با انبوهی از نامه هایی مواجه می شوم که معرف شرایط بسیار سختی است که اکنون در زندگی معیشتی هنرمندان پدید آمده است. اینها روح و روان من را آزار می دهد. یعنی من به جای اینکه با همراهی هنرمندان موسیقی بتوانم به افق های دور نگاه کنم، باید بیایم و برای آن هنرمند شریفی که گرفتار است شرایط بهتری را در حد توان اداری و حقوقی ام فراهم کنم.
اینها موضوعاتی است که واقعاً روان من و همکارانم را به هم می ریزد، شما تصور کنید که تا همین مدتی پیش کار مراجعه به این دادستانی و به آن مرجع قضایی بود تا بتوانیم نسبت به آزادی آن دسته از هنرمندانی که با مشکل قضایی مواجه شدند اقدام کنیم. اینها روح و روانم را آزرده کرد اما از سویی دیگر وقتی دیدم کاری که بنده و همکارانم در این زمینه انجام دادیم، موجب ایجاد روحیه خود باوری شده و اینکه خانه موسیقی پناه هنرمندانی است که بسیاری از آن ها هم معروف نیستند، آرامش و غرور به من دست می داد. چرا که بدترین حس، حس بی پناهی است و اینها کارهایی است که می توانستیم انجام دهیم و در حد توان انجام دادیم.
۱۴۰۲/۰۱/۲۸ ۱۳:۳۰
