سجاد نوروزی مدیر سینما «آزادی» تهران در گفتگو با خبرنگار مهر درباره شرایط استقبال مخاطبان از فیلم های در حال اکران گفت: واقعیت این است تعداد مخاطبان سینمای ما هنوز به آمار مخاطبان سال ۹۸ که پیش از بحران کرونا بود، بازنگشته اما اتفاق خجسته این است که در ایام پس از کرونا گام به گام وضعیت بهبود پیدا کرده است و تقریباً به ۷۰ تا ۸۰ درصد آمار قبل رسیده ایم. این نشانه خیلی خوبی برای احیای سینمای ایران است.

وی ادامه داد: اگر تنوع ژانری در ترکیب فیلم ها بیشتر شود و در ژانرهای غیرکمدی هم فیلم های داشته باشیم که موج استقبال در میان مخاطبان ایجاد کنند، به نظرم خیلی زود به آمار سال ۹۸ خواهیم رسید. مشکل اصلی در حال حاضر این است که چنین فیلمی جز در ژانر کمدی، برای اکران نداریم. فیلم های غیرکمدی مثل «شبی که ماه کامل شد» و یا «سرخ پوست» این توان و ظرفیت را در بازه اکران خود داشتند اما فیلم های فعلی چنین توانی ندارند.

فعلاً امیدی به غیرکمدی ها نیست!

این مدیر سینمایی گفت: متأسفانه براساس فیلم هایی که طی سال های اخیر در جشنواره فجر شاهد بوده ایم، باید بگوییم فعلاً فیلم غیرکمدی ای که بتواند موج ایجاد کند، نداریم. آخرین تولیدات از این جنس هم در سینمای ما مربوط به سال ۹۸ و قبل از آن بوده است. البته در حوزه دفاع مقدس فیلم های خوبی مانند «موقعیت مهدی» و یا «غریب» را در این سال ها داشتیم اما به دلیل شرایطی مثل کرونا برای اولی و ترافیک اکران برای دومی، نتوانستند آن طور که ما دوست داشتیم با استقبال مواجه شوند.

نوروزی تأکید کرد: سینمای غیرکمدی ایران نیاز به یک ریل گذاری جدید دارد و قبول ندارم به دلیل مشکلاتی مانند صدور پروانه ساخت و یا ممیزی در این حوزه فیلم های موج آفرین ساخته نمی شود! مگر ما سخت گیرتر از مجموعه ساترا در حوزه نظارت و ممیزی در کشور داریم؟ تحت نظارت همین مجموعه سریال «پوست شیر» تولید و منتشر شد. پس حرف های مربوط به تأثیر ممیزی و نظارت را باید کنار بگذاریم. نمی خواهم منکر کج فهمی ها و بی سلیقگی ها شوم ولی متأسفانه یک سری ناکارآمدی ها، تنبلی ها و طماعی ها را می خواهیم پشت ماجرای پروانه ساخت و سخت گیری ارشاد پنهان کنیم که شخصاً اصلاً آن را قبول ندارم. فکر می کنید اگر همین امروز فیلمنامه ای با کیفیت «سرخ پوست» به شورای پروانه ساخت ارائه شود، مجوز دریافت نمی کند؟

این کارشناس سینما با انتقاد از اظهارنظر برخی فیلمسازان مبنی بر «مرگ سینمای اجتماعی ایران» گفت: اولاً که سینمای اجتماعی اساساً ترکیبی من درآوردی است و در سینمای حرفه ای دنیا هیچ معنایی ندارد، ثانیاً کاش دوستان بگویند این مدل از سینما که مدنظر دارند، چه زمانی زنده بوده که حالا مرگش فرارسیده است!؟ اینکه با دوربین روی دست، چند نما بگیریم و یک فاجعه را به شکل اغراق شده به تصویر درآوریم که نمی شود سینما! نمونه هایی مانند سرخپوست و «متری شیش ونیم» که اتفاقاً فیلم های خاصی هم هستند، چنان فروش خوبی در گیشه داشتند که به راحتی حرف این دوستان را نقض می کنند. مگر چه اتفاقی در کشور رخ داده است که در فاصله سه چهار سال دیگر چنین فیلم هایی نتوان در گیشه داشت؟ اگر تولید خوب داشته باشید، حتماً مخاطب خوب هم خواهید داشت.

چرا کنسرت علیرضا قربانی خوب می فروشد؟

وی تأکید کرد: نباید مباحث را پیچیده کنیم، فرمول این ماجرا خیلی ساده است. ما در ژانر غیرکمدی فیلم خوب نداریم و به همین دلیل مخاطبش را هم نداریم. به همین راحتی! سوال مشخص من از این دوستان این است که کنسرت اخیر علیرضا قربانی، چند میلیارد فروش کرده است؟ مگر سبک قربانی، از جنس موسیقی پاپ مصرفی و سرگرم کننده است؟ پس چرا این اندازه فروش دارد؟ اصلاً کدام خواننده پاپ سرگرم کننده ای را سراغ دارید که اینگونه بتواند فروش داشته باشد؟ همین مثال را می خواهم به سینما تعمیم بدهم و نتیجه بگیرم اینگونه نیست که بگوییم سلیقه مردم نازل شده است. تولیدکنندگان ما نازل شده اند که دیگر نمی توانند اثر خوب تولید کنند. علیرضا قربانی طی این سال ها هم چند قطعه بسیار خوب ارائه کرده و هم به مخاطبش احترام گذاشته و به همین دلیل شاهد چنین استقبالی است.

نوروزی ادامه داد: وقتی کار خوب به مردم ارائه شود، حتماً از آن استقبال می کنند و این همان اتفاقی است که در سینما شاهد آن نیستیم. نمونه هایی مانند «ملاقات خصوصی» را مگر نداریم که به فروش خیلی خوبی هم در میان فیلم های غیرکمدی رسیده است. کار خوب اگر تولید شود، حتماً از آن استقبال می شود. اگر معتقدید ژانر غیرکمدی مرده است، فروش فیلم های همین دو سه ماه مانند «ملاقات خصوصی» و «سه کام حبس» را چگونه توجیه می کنید؟

این کارشناس سینما با انتقاد از سازندگان برخی فیلم های غیرکمدی در سال های اخیر گفت: این دوستان با تولیدات ضعیف خود باعث فراری دادن سرمایه گذاران از سینما شده اند و این جریان نیاز به واکاوی و آسیب شناسی دارد. از دیگر سو در سه چهار سال اخیر بخش عمده ای از توان فنی سینمای ایران معطوف به جریان سریال سازی خانگی بوده است. اگر همان توان به سینما بازگردد مطمئن باشید اتفاقات خوبی رخ می دهد. از نیما جاویدی و محمدحسین مهدویان تا محمد کارت اگر به سینما بازگردند شاهد اتفاقات خوبی خواهیم بود. می دانم نیما جاویدی و دوستان دیگر فیلمنامه های بسیار خوبی را در دست نگارش دارند که معتقدم اگر ساخته شوند می تواند سینمای ایران را تکان بدهد. ما باید واقع بینانه به فضای موجود نگاه کنیم.

نوروزی گفت: هیچیک از ما حق نداریم از منظر ایده آل های ذهنی خود پدیده های سینمای ایران را تحلیل کنیم. باید نگاهی همه جانبه نگر داشته باشیم. اگر کسی که سالن دارد به دنبال منافع خود باشد، فیلم نامه نویس ایده آل های خودش را دنبال کند و فیلمساز هم کار خودش را بکند، قطعاً به هیچ نتیجه ای نخواهیم رسید. آنچه واضح است این است که سینمای ایران امروز مشکلات جدی در حوزه تولید و توزیع دارد و فرسنگ ها از استانداردهای جهانی عقب مانده است. این عقب ماندگی را هم صرفاً نمی توان به مسئله ای مانند ممیزی و عدم صدور پروانه ساخت تقلیل داد.

وی در پایان مطرح کرد: اگر بپرسید چرا عقب مانده ایم، به صراحت می گویم برخی از این آقایان دارند از این عقب ماندگی پول درمی آورند! طیفی از آقایان روشنفکر از یک سو و متحجران از سوی دیگر، در این سود بردن از عقب ماندگی اشتراک دارند و اگر روزی بتوانیم این عقب ماندگی را جبران کنیم، نان خیلی از این ها بریده می شود!