خبرگزاری مهر -گروه هنر: اگر کمی منصف باشیم می دانیم که موسیقی ایران در سال ۱۴۰۱ به دلیل قرار گرفتن در دوران پساکرونایی طی شش ماهه اول سال و اتفاقات و التهابات شش ماهه دوم، سال چندان خوبی را از سر نگذراند. شرایطی که البته در تمامی فعالیت های فرهنگی هنری کشور وجود داشت و به قدری دربرگیرنده نکات پرحاشیه و ریز و درشتی بود که مجال برای واکاوی رسانه ای آنها برگزاری جلسات و نشست های مختلفی را در حوزه آسیب شناسی می طلبد.
آنچه مخاطبان از فرآیند تولید، بازاریابی و فروش محصولات موسیقایی در ایران طی سال گذشته دیدند، دربرگیرنده شرایطی بود که حتی در دوران کرونا نیز آن را تجربه نکرده بودند. در واقع آنچه در موسیقی ایران چه در دو سال کرونا و چه در دوران پساکرونا اتفاق افتاد به اعتقاد نگارنده یکی از استثنایی ترین دوره ها در تاریخ موسیقی این سرزمین بود که هم هنرمندان را با چالش ها و اتفاقات عجیب و غریبی روبه رو کرد و هم مخاطبان را وارد فضای سردرگمی کرد که غیر از موارد استثنایی اصلاً نمی دانستند که این فرآیند قرار است چه نتایجی را دربر داشته باشد. فرآیندی که همه حوزه های تخصصی موسیقی را تحت تأثیر قرار داده بود و موجب ایجاد شرایطی شد که قطعاً مورخان و پژوهشگران عرصه موسیقی حرف های زیادی برای گفتن و نوشتن درباره اش خواهند داشت.
اما هرچه گذشت، بازهم چرخ قطار عظیم الجثه موسیقی در ایران حرکت در مسیر خود را متوقف نکرد و اگرچه در این مسیر با فراز و نشیب های زیادی هم همراه بود، اما به واسطه حضور هنرمندان این عرصه و البته مخاطبان پیگیر، شرایطی را در پیش روی خود دید که باید در این مسیر به حرکت ادامه می داد. حرکتی که در برخی جهات موجب ظهور و بروز حوادث و اتفاقاتی شد و در برخی موارد هم موجب پویایی هنری شد که قضاوت درباره آن ها وقت دیگری می طلبد. طبیعتاً در این مسیر بودند هنرمندان و گروه هایی که به واسطه حضورشان در چرخه موسیقی بنا به رویدادهایی که پیرامونشان صورت گرفت، چهره های خبرسازتری نسبت به دیگر هم صنفان خود شدند. چهره هایی که از آن ها (بدون هیچ قضاوت و پیش داوری) می توان به عنوان چهره های خبرساز موسیقی در سال ۱۴۰۱ یاد کرد.
آنچه می خوانید معرفی برخی از چهره های خبرساز موسیقی در سال ۱۴۰۱ به انتخاب گروه هنر خبرگزاری مهر است که طبیعتاً می تواند دربرگیرنده ابعاد مختلف و البته نظرات دیگری برای انتخاب دیگر چهره های موسیقی ایران در سال ۱۴۰۱ باشد. اما آنچه در این گزاش رسانه ای بیشتر مورد توجه بوده، خبرسازی این چهره ها بوده که ارزیابی درباره عملکردشان می تواند در فرصت دیگری مورد بحث و بررسی قرار گیرد.
همایون شجریان؛ مردی برای تمام فصول که در ۱۴۰۱ هم درخشید
بی تردید یکی از هنرمندانی که در این سال ها توانسته به واسطه توانایی های منحصر به فردش در حوزه خوانندگی و صد البته حرکت در مسیر ذائقه مخاطبان امروزی جامعه با در نظر گرفتن مؤلفه های علمی و تخصصی موسیقی طرفداران پرشماری را برای خود به دست بیاورد، همایون شجریان است. خواننده ای برآمده از مکتب آوازی محمدرضا شجریان که ضمن رعایت حداکثری آنچه از مکتب موسیقی ایرانی پدرش آموخته شرایطی را برای خود فراهم ساخت که هم در حوزه موسیقی ردیف دستگاهی ایران با تمام انتقادات و نقطه نظرات کارشناسی حرف های تازه ای برای گفتن داشت و هم توانست به واسطه همکاری تعدادی از رهبران ارکستر توانمند، آهنگسازان و تنظیم کنندگان خلاق در حوزه موسیقی پاپ نیز به توفیقاتی دست پیدا کند.
این خواننده که می توان از او به عنوان یکی از چهره های خبرساز سال ۱۴۰۱ در حوزه موسیقی نام برد، از اواخر اسفند ماه سال ۱۴۰۰ بود که گروه موسیقی «سیاوش» را به سرپرستی خود دوباره احیا کرد. گروه «سیاوش» به سرپرستی همایون شجریان از جمله مجموعه های شناخته شده موسیقی ایرانی طی سال های گذشته است که در سال های آغازین دهه ۹۰ اجراها و برنامه های زنده زیادی را پیش روی مخاطبان قرار دادند که از آن جمله می توان به مجموعه کنسرت های «آئینه ها» به آهنگسازی کیخسرو و سهراب پورناظری اشاره کرد. کنسرت هایی که در زمان اجرای خود با استقبال بسیار خوبی از سوی تماشاگران و علاقه مندان مواجه شد.
همایون شجریان در این احیای موسیقایی از پس فعالیت های این گروه که به نوعی پس از جدایی معنادارش از برادران پورناظری قلمداد می شد ابتدا تور کنسرت های خود را از کشورهای بلژیک، هلند، فرانسه و امارات آغاز کرد. این آغاز به نوعی مقدمه ای برای برگزاری یکی مهم ترین و گسترده ترین کنسرت های موسیقی ایران طی سال های گذشته بود. کنسرت هایی که به نام «رنگ صدا» به رهبری ارکستر آرش گوران در تالار بزرگ وزارت کشور برگزار شد و توانست تبدیل به یکی از پرمخاطب ترین و پرفروش ترین کنسرت های موسیقی تاریخ معاصر شود.
آنچه در کنسرت «به رنگ صدا» همایون شجریان با همراهی مجموعه ای از بهترین نوازندگان موسیقی کشورمان پیش روی مخاطبان قرار گرفت، مجموعه ای از پرمخاطب ترین و بهترین آثار این خواننده محبوب و کم حاشیه موسیقی ایرانی بود که اگرچه در آن ها از آثار ساخته شده با سهراب پورناظری بنا به دلایلی که نه همایون و نه سهراب درباره آن صحبتی به میان آورده اند، خبری نبود، اما شرایطی را پیش روی شنوندگان قرار داد که شواهد و استقبال از اجراها نشان می دهد اولاً هواداران سینه چاک همایون را راضی نگه داشته و دوماً مجالی را فراهم ساخته که آن دسته از طرفداران موسیقی همایون شجریان که کمتر با ساختار تخصصی اجراهای ارکسترال آشنایی دارند، با بسته موسیقایی مواجه شوند که دربرگیرنده حضور یک رهبر درجه یک ارکستر به نام آرش گوران و سپس جمعی از نوازندگان ممتازی باشند که هرکدام حرف های بسیاری در موسیقی کلاسیک و ایرانی دارند و می توانند نجات دهنده، نظم و صدا دهی یک کنسرت باشند.
این خواننده موسیقی ایران در سال ۱۴۰۱ فعالیت خود را به برگزاری کنسرت محدود نکرد. چرا که در اردیبهشت سال گذشته بود که از تازه ترین آلبوم خود به نام «گاه فراموشی» به آهنگسازی فردین خلعتبری رونمایی کرد. مجموعه ای که به واسطه همکاری با نوازندگان اروپایی تولید و یکی از تجربه های متفاوت همایون شجریان در عرصه خوانندگی بود. تجربه ای که اگرچه با نقطه نظرات متفاوتی هم رو به رو شد اما هرچه بود تبدیل به یکی دستاوردهای متفاوت در موسیقی ایران شد که طبیعتاً حضور فردین خلعتبری به عنوان یک آهنگساز کاربلد و البته حضور همایون شجریان به عنوان یک خواننده ساختارشکن فضای رسانه ای را هم ایجاد کرد.
همایون شجریان در سالی که گذشت قطعه «دل من می گرید» به آهنگسازی علیرضا سپهوند و تنظیم غلامرضا صادقی را نیز منتشر کرد که این قطعه نیز همانند دیگر قطعه های اخیرش با استقبال خوبی از سوی مخاطبان مواجه شد.
بهزاد عبدی؛ آهنگسازی که در شرایط سخت دبیری یک جشنواره مهم را پذیرفت
یکی از هنرمندان شناخته شده و با دانشی که طی سال های گذشته علاوه بر حضور در عرصه های مختلف آموزش و پژوهش حوزه موسیقی فعالیت های مؤثری را پشت سر گذاشته بهزاد عبدی است. هنرمندی که اگرچه تحصیلات آکادمیک خود را در حوزه های مهندسی گذرانده است اما بدون تردید یکی از فهیم ترین و ماهرترین آهنگسازان موسیقی کشورمان است که با اتکا به آموزه های علمی و عملی این حوزه خود را به عنوان یکی از هنرمندان تراز اول این حوزه به ویژه آهنگسازی سینما معرفی کند. گواه چنین ادعای حضور مؤثر این هنرمند در بسیاری از آثاری سینمایی چند ساله اخیر است که از وی به عنوان یکی از آهنگسازان مؤلف این عرصه یاد می شود. شرایطی که در سال گذشته با ساخت موسیقی برای فیلم هایی چون «سرهنگ ثریا»، «گل های باوارده»، «هایپاور» هم ادامه پیدا کرد و نشان داد که بهزاد عبدی همچنان بر مدار حضور در مسیری است که بسیاری از کارگردانان و هنرمندان فعال سینما خواهان همکاری با او هستند.
اما خبرسازی بهزاد عبدی در سال ۱۴۰۱ به اینجا ختم نمی شود چرا که او در شهریور ماه امسال بود که دست به کار بسیار بزرگ و پرخطری زد و آن حضور در کادر مدیریتی سی و هشتمین جشنواره موسیقی فجر و سپس دبیری هنری این رویداد ملی بود. فرآیندی بسیار پرچالش آن هم دقیقاً در بحبوحه اتفاقات و التهاب اجتماعی جامعه که دو قطبی شدن فضای کلی، موجب ایجاد شرایط ملتهبی شد که واقعاً کار برای برگزارکنندگان جشنواره سخت تر می کرد. مسیری پر از فراز و نشیب که قطعاً راه رفتن در آن به مثابه حضور در میدان مینی است که اگر تدبیر درستی در این حوزه اتخاذ نشود، منفجر شدن هرکدام از این مین ها خود به تنهایی آغازگر بسیاری از اتفاقات بود.
شهریور ماه سال گذشته بود که محمود سالاری معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و رئیس شورای سیاستگذاری سی وهشتمین جشنواره موسیقی فجر، در احکامی نادر مشایخی، سیدمحمد میرزمانی، بهزاد عبدی، حمیدرضا اردلان، محمدعلی مرآتی و محمد اله یاری فومنی (مدیرکل دفتر موسیقی) را به عنوان اعضای شورای سیاستگذاری این دوره از جشنواره موسیقی فجر منصوب و در آبان ماه بود که شورای سیاست گذاری جشنواره موسیقی فجر طی ۲ جلسه به ارزیابی بخش های مختلف جشنواره در چند دوره اخیر پرداخت و با بررسی گزینه های موجود برای دبیری سی و هشتمین جشنواره موسیقی فجر از بهزاد عبدی برای مسئولیت دبیری این دوره دعوت کرد.
البته به کار بردن عبارت «دعوت از هنرمند برای پذیرش دبیری جشنواره موسیقی فجر» یکی از معدود دفعاتی بود که تاکنون از سوی ستاد برگزاری یک رویداد ملی همچون جشنواره موسیقی فجر مطرح می شد. این در حالی بود که اساس برگزاری رویدادهای ملی در حوزه موسیقی به ویژه جشنواره موسیقی فجر به شکلی بود که ابتدا شورای سیاستگذاری یا انتخاب دبیر، در ابتدا و بدون انعکاس رسانه ای تصمیمات شان، نفرات مورد نظر خود برای احراز پست دبیری را انتخاب و پس از انجام بررسی ها و کارشناسی های لازم در این زمینه گزینه نهایی را به صورت رسمی به رسانه ها معرفی می کردند. شرایطی که به نظر می آمد در این دوره از جشنواره در قالب دیگری برنامه ریزی شده بود و این بهزاد عبدی بود که طبیعتاً با شرایطی پذیرفت در یک شرایط بسیار حساس دبیری هنری رویدادی را بپذیرد که بایدها و نبایدهای زیادی داشت.
اما ماجراهای رسانه ای مربوط به بهزاد عبدی آهنگساز و دبیر هنری سی و هشتمین جشنواره موسیقی فجر که همواره حضور بسیار کمرنگی در رسانه ها داشته روزهای منتهی به برگزاری جشنواره بود که با انتشار یک پست انتقادی از بازنشر ویدئویی از اظهارات علی اکبر رائفی پور وارد مرحله تازه ای شد چرا که عبدی در این متن تند خواستار عذرخواهی رسمی رائفی پور از اهالی موسیقی شد.
بهزاد عبدی در این پست انتقادی بود که ضمن بازنشر ویدئویی از بریده سخنرانی های قدیمی علی اکبر رائفی پور که در آن نسبت های نامناسبی به اهالی موسیقی داده شده است، هشدار داد در صورت عذرخواهی نکردن این فرد از جامعه موسیقی کشور، از دبیری این دوره از رویداد موسیقی فجر کناره گیری خواهد کرد.
ساعتی بعد از انتشار این متن بود که محمدمهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ضمن ابراز تأسف در خصوص انتشار چنین ویدئویی در مورد هنرمندان موسیقی کشور، با تاکید بر اینکه وزارت فرهنگ هیچ توهینی به جامعه هنری نجیب ایران را برنمی تابد، خطاب به اداره کل حقوقی این وزارتخانه دستور پیگیری حقوقی و قضائی این مسئله را صادر کرد.
علی اکبر رائفی پور هم پس از این واکنش ها بود که با انتشار ویدئوی دیگری در فضای مجازی ضمن ارائه توضیحاتی درباره آنچه از این ویدئوی قدیمی در فضای مجازی پیش روی مخاطبان قرار گرفته است، عنوان کرد: کلیپ منتشر شده از سخنانش علیه اهالی موسیقی مربوط به ۱۲ سال پیش است و تقطیع و تکه تکه شده است. او با بیان اینکه موسیقی را برای جامعه نوعی «دارو» می داند، گفت: از عذرخواهی ابایی ندارد و اگر کسی از سخنانش آزرده خاطر شده عذرخواهی می کند.
محمد معتمدی؛ تیم ملی فوتبال، کارت بازرگانی و چند داستان دیگر
محمد معتمدی یکی از خوانندگان ممتاز موسیقی ایرانی است که وی نیز همانند همایون شجریان، علیرضا قربانی و سالار عقیلی در این سال ها کوشیده اند با همراهی تعدادی دیگر از خوانندگان خلاق و توانمند موسیقی ردیف دستگاهی ایران فضایی را برای ارائه آثار خلاقانه تر، مخاطب پسندتر در حوزه موسیقی جدی ارائه دهند. موسیقی های کلام محوری که بر اساس انتخاب مناسب شعر، ملودی و تنظیم توانسته اند با طیف بیشتری از مخاطبان موسیقی ارتباط برقرار کرده و تبدیل به آثار پرطرفداری شوند. این خواننده موسیقی ایرانی که در این سال ها دست به تجربه های متفاوتی در عرصه های مختلف خوانندگی در وجوه مختلفش زده، در سال ۱۴۰۱ تبدیل به یکی از خبرسازترین خواننده های موسیقی کشورمان شد. هنرمندی که در بزنگاه های مختلف نظر بر اتفاقات و پروژه هایی که در آن حضور یافته یا به نوعی درگیرش بوده، موجب ایجاد جریان رسانه ای شده که می توانست در مقاطعی به نفع او و در مقاطعی نیز وی را با حاشیه هایی مواجه کند.
محمد معتمدی از همان ثانیه های ابتدایی سال ۱۴۰۱ که دعای تحویل سال نو را به صورت زنده اجرا کرد، حضور مستمری در جریان تولید آثار موسیقایی داشت کما اینکه در همین مدت علاوه بر برگزاری کنسرت های مختلف در ایران و سایر کشورها تک آهنگ های مختلفی از جمله «کوچه» با شعر محمد مهدی سیار و تنظیم عباس ابوحمزه، موسیقی تیتراژ برنامه تلویزیونی «مثل ماه»، موسیقی تیتراژ سریال «گیلدخت» به آهنگسازی مسعود سخاوت دوست را پیش روی مخاطبان قرار داد. این هنرمند اواخر فروردین ماه بود که کنسرت هایی خود را از مجموعه «تئاتر دولاویل» شهر پاریس آغاز کرد و پس از آن در اجراهایی چون پروژه کنسرت - نمایش «بشنو از نی» با همراهی کویینتت بادی «کلفکس» از کشور هلند در قالب یک اثر اینترنتی حضور پیدا کرد. این در حالی بود که شرکت در مراسم افتتاحیه فستیوال بین المللی موسیقی «فِز» کشور مراکش، برگزاری چند نوبت کنسرت در تالار بزرگ وزارت کشور، برگزاری یک کنسرت خیریه در شهر کاشان با هدف آزادی زندانیان جرایم غیرعمد و حمایت از خانواده های زندانیان از دیگر فعالیت های وی در عرصه های اجرایی طی سال ۱۴۰۱ بود.
اما یکی از نکات خبر ساز فعالیت های محمد معتمدی در سال ۱۴۰۱ مربوط به انتخاب پرحاشیه او به عنوان خواننده تک آهنگ رسمی تیم ملی فوتبال کشورمان در مسابقات جام جهانی قطر بود که این خواننده را در فشار رسانه ای عجیب و غریبی قرار داد. فرآیندی که مدتی قبل از شروع اتفاقات و التهابات جامعه تولید و کارهای نهایی مربوط به آن انجام شده بود اما به واسطه برخی از اتفاقاتی که از معتمدی نسبت به آن انتقادات زیادی داشت، این خواننده را در شرایطی قرار داد که وی را مجبور به پاسخگویی در این زمینه کرد.
هفتم آبان ماه بود که مشاور فرهنگی فدراسیون فوتبال کشورمان از انتخاب محمد معتمدی به عنوان خواننده سرود رسمی تیم ملی فوتبال کشورمان در مسابقات جام جهانی فوتبال خبر داد.
غلامحسین زمان آبادی مشاور فرهنگی فدراسیون فوتبال کشورمان در گفتگوی کوتاه با خبرنگار مهر از انتخاب خواننده سرود تیم ملی فوتبال کشورمان در مسابقات جام جهانی فوتبال خبر داد و گفت: بر اساس تازه ترین تصمیماتی که گرفته شده بود قرار بر این شد که سه خواننده برای خوانش سرود تیم ملی فوتبال در مسابقات جام جهانی انتخاب شوند که جناب محمد معتمدی به عنوان خواننده معرفی شده از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی انتخاب شده است.
محمد معتمدی هم بلافاصله در واکنش به صحبت های زمان آبادی نوشت: «در این سال ها که جوانی ام را برای هنر و موسیقی گذاشتم فراز و نشیب های زیاد و کم لطفی های مختلف و متفاوتی دیدم اما اقرار می کنم، اینکه خواندن برای تیم ملی فوتبال کشورم جرم باشد، مرحله جدیدی از فرآیند تاریخ سیاسی و اجتماعی ایران است که تا امروز قفل بود! موسیقی…! عجب حرفه بدی»
البته روز سی آبان ماه بود که انجمن موسیقی ایران قطعه «تا پای جان برای ایران» را به عنوان یکی از تازه ترین آثار موسیقایی منتشر شده با موضوع حضور تیم ملی فوتبال کشورمان در مسابقات جام جهانی که در آن روزها از شبکه های مختلف تلویزیون پیش روی علاقه مندان قرار گرفت را با یک توضیح معنا دار در اختیار رسانه ها قرارداد.
انجمن موسیقی ایران در توضیحاتی درباره این قطعه نوشته بود: «قطعه «تا پای جان برای ایران» از تولیدات انجمن موسیقی ایران در مرداد ماه امسال، به آهنگسازی آقای علیرضا دریایی، ترانه سرایی آقای احسان افشاری و خوانندگی محمد معتمدی، هدیه ای به تیم ملی ایران و فدراسیون فوتبال بوده است که طبق برنامه ریزی های انجام شده قرار بر انتشار آن در اولین روز بازی تیم ملی ایران است. شایان ذکر است تیم تولید این اثر هیچ قرارداد مالی با فدراسیون فوتبال نداشته و تنها در روند تولید آن با انجمن موسیقی ایران همکاری داشته اند. با آرزوی موفقیت برای تیم ملی کشورمان و شفاف سازی رسانه ای در فعالیت های اینچنینی.»
اما در روزهای ابتدای اسفند ماه بود که برخی از خبرگزاری ها با انتشار خبری اعلام کردند تعدادی از هنرمندان که در میان آنها نام های سرشناسی از جمله فاطمه معتمد آریا، نسیم ادبی و محمد معتمدی نیز وجود دارد، به عضویت اتاق بازرگانی در آمده اند و احتمالاً بناست یک جناح در انتخابات از رأی آنها استفاده کند.
این خبر به نقل از مجیدرضا حریری (رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین) منتشر شده است. هر چند در تیتر و متن خبر به این اشاره شده که برخی هنرمندان مانند فاطمه معتمد آریا، نسیم ادبی و محمد معتمدی، کارت بازرگانی دریافت کرده اند اما آنچه که از فیلم صحبت های حریری مشخص است، او در صحبت هایش نه از دریافت کارت بازرگانی که از عضویت این هنرمندان در اتاق بازرگانی صحبت می کند.
حریری در این گفتگو بیان کرده بود: این افراد بدون آنکه فعال اقتصادی باشند، کارت عضویت گرفته اند و این فرایند از طریق بنیاد رودکی طی شده است. از سوی دیگر به این موضوع اشاره می شود که حق عضویت حدود ۶۰ نفر از این هنرمندان از طریق یک حساب بانکی واحد پرداخت شده و این افراد شخصاً پولی را پرداخت نکرده اند. با توجه به اینکه این هنرمندان، فعال اقتصادی نیستند و در نتیجه دفتر کار یا بنگاه اقتصادی مشخصی ندارند و اتاق بازرگانی به عنوان دفتر کار این افراد معرفی شده است و به این ترتیب شائبه یک تخلف وجود دارد.
همین صحبت ها موجب شد که محمد معتمدی در صفحه مجازی خود واکنش نشان دهد و بگوید: کارت هایی که برای ما صادر شده امکان واردات و صادرات ندارد. ضمن اینکه اصلاً کارتی ندیدیم که بخواهیم با آن چیزی وارد یا صادر کنیم. من تا حالا در زندگی ام یک شیء را که در جیب جا بشود، نه وارد کردم نه صادر کردم بار دستی ام تا حالا آنقدر نبوده که بخواهد مشمول گمرک بشود. عضویت ما در اتاق فقط به خاطر جلسات هم اندیشی و انتقال دغدغه هنرمندان به وزارت صمت بود.
پخش پرحاشیه اولین فصل مسابقات استعدادیابی «آوای جادویی» از روز پنجشنبه بیست و پنجم اسفند ماه در قالب یک برنامه هفتگی هم یکی دیگر از فعالیت های خبرساز محمد معتمدی در سالی که گذشت به حساب می آید. فرآیندی که اگرچه تولید و ضبط آن مربوط به مدت ها پیش بود اما طبیعتاً حضور این خواننده در کنار هنرمندانی چون محمد اصفهانی، رضا صادقی و رضا یزدانی در قالب هیأت داوران یک تلنت موسیقایی می تواند برای معتمدی هم دربرگیرنده تجربه تازه و هم حضور در خبرسازی ها و حاشیه های این برنامه ها باشید. فضایی که از همان پخش ابتدایی این مسابقه آغاز شد و موجب شد که این هنرمند بازهم نسبت به برخی حاشیه های پیش آمده پیرامون این مسابقه توضیحاتی را ارائه دهد.
عبدالرضا هلالی؛ نوحه خوانی که با یک پویش موسیقایی خبرساز شد
عبدالرضا هلالی از مداحان شناخته شده کشورمان که در یکی دو دهه اخیر میان نسل جوان طرفداران پرشماری دارد، همواره تلاش کرده تا علاوه بر حضور فعال در مجالس نوحه خوانی و روضه خوانی حضرت سیدالشهدا و سایر برنامه های مذهبی، نیم نگاهی هم به موسیقی و اجرای آثار مذهبی در این حوزه باشد.
این ذاکر اهل بیت در این سال ها بود که به واسطه همکاری با برخی مجموعه های موسیقایی از جمله مرکز موسیقی مأوا و دیگر نهادها آثاری را پیش روی مخاطبان قرار داد که با استفاده از موسیقی به ویژه موسیقی پاپ توانسته میان نوجوانان و جوانان جایگاه ویژه ای پیدا کند. نغمه هایی که اگرچه در خوانش موسیقایی آنها میان کارشناسان این حوزه اختلافاتی وجود دارد، اما به دلیل استفاده از ملودی ها و موسیقی های روز توانسته تبدیل به جریان مستقلی از خوانش آثار مذهبی شود.
طبیعتاً برای واکاوی و کنکاش در روندی که پیش روی خوانش آثار مذهبی با اتکا به موسیقی پدید آمده نشست ها و جلسات متعددی را برگزار کرد تا در این زمینه به نتایج روشن تری رسید اما هرچه هست، این فرآیند اکنون تبدیل به رویه ای رایج میان بخش زیادی از مداحان اهل بیت (ع) شده تلاش می کنند با اتکا به موسیقی و جذابیت های شنیداری آن، فضایی را برای نزدیک کردن و آشنا سازی نسل جوان و نوجوان جامعه با شعائر دینی پیدا کنند. شرایطی که در این یکی دو ساله اخیر به واسطه برگزاری پویش های مختلف دینی و اجتماعی توسط مجموعه های فرهنگی رفته رفته جایگاه خود را پیدا کرده که نمی توان به راحتی از آن عبور کرد.
تأثیر گذاری چنین روندی در بین نسل کودک و نوجوان ایرانی و استقبال مخاطبان این گروه سنی از چنین پویش ها موجب شد تا از عبدالرضا هلالی به عنوان یکی از چهره های شاخص این حوزه یاد کنیم که به طور حتم به واسطه محبوبیت و شهرتی که میان نسل جوان ایرانی دارد، نقش مؤثری در ایجاد این خبرسازی رسانه ای ایفا کرده است.
حضور در چندین پروژه موسیقایی از جمله «نمره عالی» به کارگردانی علی یوسفی با هم خوانی گروه های سرود «آوای احسان» و «میعاد»، حضور پروژه «بیعت می کنم» در قالب نماهنگ «بیعت» با همراهی سجاد محمدی و گروه سرود نجم الثاقب از جمله فعالیت هایی است که هلالی فارغ از دغدغه های خود در عرصه نوحه خوانی تجربه های متفاوتی را پشت سر گذاشت.
پروژه «هدیه اسباب بازی» به کارگردانی آرش آقاجانی، با شعر حمید رمی با صدای عبدالرضا هلالی و محمد حسین پویانفر و با حضور گروه سرود احسان باهدف زنده کردن سیره حضرت علی (ع) برای تکریم کودکان یتیم هم یکی از پروژه های پرمخاطب مرکز موسیقی ماوا با حضور عبدالرضا هلالی بود. این اثر هنری، بچه های ایران زمین را تشویق به هدیه دادن یکی از اسباب بازی های خود به کودکان یتیم می کند که قالب یک پویش بزرگ در روز عید غدیر خم در میدان ولیعصر (عج) برپا شد.
پروژه پرطرفدار دیگری که اجرای آن در تعدادی از شهرهای کشورمان با استقبال بسیاری از کودکان و نوجوان مواجه شد، «عزیزم حسین» نام داشت. نماهنگی در قالب دو اثر مجزا به آهنگسازی امید رهبران و صدای عبدالرضا هلالی و محمد اسداللهی و همراهی گروه سرود احسان که توانست شمایل متفاوت تری از هلالی را پیش روی مخاطبان قرار دهد.
پویش «عزیزم حسین» همزمان با سالروز میلاد امام حسین (ع) و پس از انتشار نماهنگی با همین نام، با نوای رضا هلالی و محمد اسداللهی آغاز به کار کرد. مرکز آوای انقلاب اسلامی (مأوا) متولی این پویش است و از کودکان و نوجوانان خواسته شده حرم امام حسین (ع) را نقاشی و همراه با فیلم همخوانی سرود ارسال کنند.
به هر حال آنچه روایت شد، منتخبی از چهره های خبرساز موسیقی در سال ۱۴۰۱ بودند. طبیعتاً در این میان می توان به نام های دیگری هم در این حوزه اشاره کرد اما آنچه در این گزاره رسانه ای مورد توجه قرار گرفت، جریان سازی رسانه ای بود که به واسطه این هنرمندان در حوزه موسیقی شکل گرفت. جریان سازی که دربرگیرنده ابعاد متفاوتی است و می تواند در جهات مختلف مورد بررسی بیشتر و تحلیل مند تری قرار گیرد.
۱۴۰۲/۰۱/۰۹ ۰۶:۳۲
